Floor, dapper eigenzinnig mens. Mag ik je zo noemen Floor?
“Dapper”, dacht ik, toen ik de introductie las van de Documentaire 'Dertien Dagen', waarin Floor Haak (86) op beeld laat vastleggen hoe hij "(heel) tevreden is overleden", door te stoppen met eten en drinken.
Het Project, noemde Floor het.
Het eerste gedeelte van de documentaire bemerk ik dat mijn gezicht is verwrongen van afgrijzen. Het naakte lichaam van Floor triggert mij. Het is immens confronterend, de vergankelijkheid van Floor, de mens en ooit mijzelf, pontificaal in beeld.
Het zichtbaar uitgemergelde lichaam van Floor, doen herinneringen aan mijn stervende vader ontsluimeren. De twee mannen vloeien samen als ik verder kijk, onderwijl de tranen van mijn gezicht vegend.
Hun ademteugen doen mijn adem stokken, zou dit de laatste zijn? En dan die onvermijdelijke eindeloze stilte, na een pauze die het einde blijkt te zijn.
Ik rouw om Floor, mijn vader en de onvermijdelijke vergankelijkheid van mijn eigen lichaam.
Reactie plaatsen
Reacties
Heel mooi beschreven hoe het jou ook persoonlijk heeft geraakt bij het kijken